De publieke tribune zit bijna altijd ongewoon vol tijdens zittingen die handelen over dit onderwerp. De zitting zou oorspronkelijk op 8 augustus al plaats vinden. De Gemeente besloot toen de zitting te verdagen, omdat een aantal bezwaarhebbenden had geprotesteerd tegen de korte voorbereidingstijd, die ook nog midden in de vakantieperiode viel.

De bezwaarhebbenden waren in persoon aanwezig, maar lieten zich merendeels vertegenwoordigen door mw mr Takkenbos, die eerder ook al in deze zaak optrad. Meester Takkenbos' pleitte voor behoud van het open Slochter landschap. Zij wees onder meer op het langjarig beleid van de Nederlandse en provinciale overheden om 'verstening' van het open gebied te voorkomen en begreep niet hoe het mogelijk was dat de Gemeente zich zo afzette tegen dit beleid. "Als een particulier een bedrijf wil stichten in het open buitengebied mag dat uiteraard niet. Zelfs een agrarier die zijn bedrijf uit wil breiden heeft het daar niet makkelijk mee, als het al lukt. Maar de Gemeente kan zichzelf klaarblijkelijk meer permitteren en wil een industrieel complex in het buitengebied zetten."  Meester Takkenbos wees verder op de strijdigheden tussen de Visie Kern Slochteren en de uiteindelijke bouwplannen. Ook wees zij op de ontbrekende borging van de zichtlijnen en het ontbreken van enige garantie dat er daadwerkelijk gebouwd gaat worden aan de zijinten - beide voorwaarden die de Provincie aan de vrijstelling had verbonden.

De heer E.J. Klöpping pleitte in een bij tijden emotioneel betoog voor betere verstandhouding tussen de Gemeente en de omwonenden. "Wij worden niet geinformeerd, niet betrokken. Ook nu heb ik weer alles zelf uit moeten zoeken, na moeten vragen, terwijl de Gemeente toch weet dat dit speelt en dat ik door in ieder geval de Rechter als belanghebbende wordt gezien. Niemand heeft ooit met me contact opgenomen."  De voorzitter van de Commissie begreep de hartekreet en sprak de hoop uit dat de Gemeente hier iets mee zou doen, maar kon niet anders dan constateren dat de Commissie hier geen invloed op heeft. 

Inhoudelijk wilde Klöpping weten of er sprake zou zijn van een oefenterrein voor de brandweer, zo ja, waarom je dat op de tekeningen niet terug ziet. De Gemeente lichtte toe dat er inderdaad sprake zou zijn van oefeningen, maar dat zou dan op de binnenplaats van de Gemeentewerf plaatsvinden. "Daar komt immers toch al een vloeistofdichte vloer", aldus mevrouw Smit van de Gemeente.

De Commissie stelde de nodige vragen over de door belanghebbenden gebruikte mogelijkheden tot inspraak. De Gemeente had indertijd gesteld dat de omwonenden niet ontvankelijk waren omdat zij in eerste instantie geen zienswijzen hadden ingediend. Of zij zich in het proces wel duidelijk hadden laten horen? Jan Nauta legde uit dat de onbekendheid van de burgers met de procedures mogelijk een rol had gespeeld. "ik heb het vanaf het begin scherp gevolgd, maar ik was bleek juist te laat om nog een formele zienswijze in te kunnen dienen" . Nauta stelde dat het desondanks zonneklaar was hoe de omwonenden er over dachten. Dat kon je indertijd overal horen en lezen: in kranten, tijdens radio-interviews, op diverse websites, in de gepubliceerde SBB enquete. Ook waren bewoners de discussie aangegaan met de politieke partijen, Gemeentelijke ambtenaren, de klankbordgroep en zelfs de Burgemeester. En was tijdens zittingen van de Raad en vergaderingen van de diverse Commissies door diverse buitengebiedbewoners ingesproken.  Maar er kwam hierdoor nauwelijks bijsturing van de plannen tot stand.

De Gemeente stelde dat de Slochter bevolking goed was vertegenwoordigd  middels de klankbordgroep. In het publiek ontstond hierdoor wat onrust, het is algemeen bekend dat de klankbordgroep voor een voldongen feit is gesteld wat betreft de invulling van de Visie Kern Slochteren en niet meer kon dan wat details bijstellen. Ook heeft men de achterban niet voldoende kunnen raadplegen.  Mede daarom heeft bijvoorbeeld de Vereniging Dorpsbelangen Slochteren naderhand nog gesteld dat eerst de opties voor inbreiding (bouwen in de kern van het dorp) uitgewerkt moeten worden en dat met bouwen aan de zijlinten behoudend om moet worden gegaan.

In tweede ronde werden nog de nodige zaken verduidelijkt en verdiept. De Commissie dankte de aanwezigen en sprak de hoop uit dat zij binnen enige weken haar advies zal kunnen uitbrengen.